BENİM HİÇ SENİM OLMAMIŞ GİBİ
Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın..
Sensiz kalma ihtimalı olmayacak, alayına kurulmuş cümlelerin sonunda..
Belki bir kaç satır arasında unutulacaksın, bir müddet sonra.. İçimden
olmayacak , boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim..
Hani hep kızardın ya, konuş konuş derdin... Haykırabilirmiyim
korkaklığını.. Bıraktığın bu mavi düşleriyşe mavi yalnızlığı, artık
sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabirmiyim
dersin, susarmıyım, gülüp geçermiyim yoksa...?? Aslında alıştırmalıyım
kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi
farzetmeli, unutmalı.. Seni hiç tanımamış gibi, yaşamımı
sürdürmeliyim.. Var olduğum her yer aşkın şehri olmalı artık yeniden
sevmenin sevilebilmenin yeri her yer. Zamanı yaşanan ve gelecek tüm
zamanlar olamalı benim için.. Evet sayfalardan koparıp bir bir
savurmalıyım seni.. Yaşanmış tüm zamanlara, uzaklaşan her adımla
hapsetmeliyim bu anılar sokağına.. Kopan takvim yaprakları, sensiz
geçen günleri saymamalı, yokluğunun güncesini tutmayı artık
bırakmalıyım.. Kabullenmeli, hazmedilmeli, aldırmamalı, hatta sana hak
verebilmeliyim.. Bu satırlarla büyümeye başlamalıyım, sırf seni ve
çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için.. Zira yoksun ''sanki
benim hiç senim olmamış'' ''sanki biz hiç yaşamamışız, sanki aşk
denen o hoyrat sarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gıbi
o kendini biliyorr... |
|
 |
|
